Dankon!
Nataŝa kaj mi vidas ĉi tiun premion kiel rekonon de niaj kontribuoj al la kultura vivo de la esperantistaro. Ni estas honoritaj de ĉi tiu premio.
Ĝi donas al ni la senton, ke ni faras necesan kaj utilan aferon. Ni kore dankas la FAME-fondaĵon pro tio, ke niaj modestaj klopodoj estis rimarkitaj.

Ni tre ĝojas, ke tia prestiĝa organizo kiel FAME-fondaĵo atentis nin. Kaj ni ankaŭ ĝojas, ke tio okazas en Germanujo, lando kun kiu ni havas tre bonajn
rilatojn, lando kiun ni malkovris, helpe de Esperanto. Lando, kie ni havas tiom da bonaj amikoj. Inter ili ankaŭ nia ege kara amiko Ulrich Matthias.

Mi kaj Nataŝa geedziĝis kaj tri tagojn poste ni jam estis en Svedio. Ni partoprenis kiel artistoj en IJK en Karlskoga kaj UK en Norvegio.
Ĝuste tiam okazis militista puĉo en Moskvo kaj ni restis en Svedio. Tiel komenciĝis nia vojaĝo en Esperantujo kiel paro. Ĝi daŭras ĝis
hodiaŭ kaj, fine-fine, kondukis nin al ĉi tiu bela urbo kun tiaj belaj homoj.

Ni vivas en malfacila tempo kaj la kultura agado havas specialan signifon. Unue venis la pandemio, nun okazas la milito en Ukrainio.
Tio influas ĉiujn, ankaŭ esperantistaron. Ĝuste nun, ni, la artistoj, devas havi klaran kaj difinitan pozicion. Tio, ni kredas, helpos al la aliaj.

Ni estas speciale dankaj al la mirindaj homoj, kies helpo venigis nin ĉi-tien hodiaŭ. Mi parolas pri la svedaj esperantistoj. Ili subtenis nin
en niaj plej malfacilaj tempoj, helpis nin solvi multajn niajn problemojn, problemoj, kiuj neeviteble aperas, se vi estas enmigrintoj.
Svedaj esperantistoj akceptis nin en sian e-familion kaj kuraĝigis nin ĉiumaniere, helpante nin morale kaj, foje, eĉ finance.

Nur kelkaj nomoj. Bertilo Wennergren, Martin Wiese, Per-Ola Axelsson kaj Bettina Feuerstein, Ulla kaj Franko Luin (Franko, bedaŭrinde,
ne plu estas inter ni), Juhani Haavisto, Berit Postuma, Kajsa Pärke kaj multaj, multaj aliaj. Ni estos ĉiam dankaj al ili.

La FAME-premio inspiras nin daŭrigi nian laboron kaj donas al ni novajn fortojn por nia kreado. Ni ankoraŭ foje dankas FAME-fondaĵon pro la premio.
Koran, koran dankon!                                                                                                                                                                                   
 
Kaj jen ankaŭ mia skizo pri ties traduko (ne laŭ la parolitaj vortoj; tiujn mi mem ne plu memoras, :-)

Für die deutschsprachigen Gäste eine Zusammenfassung der Dankesworte, welche die Preisträger vortrugen.

Dass es sehr emotional, haben gewiss alle gemerkt. Ich versuche auch das einzuschließen, was sie sagen wollten und einfach vergaßen:

Ĵomart und Nataŝa dankten herzlich für die erfolgte Auszeichnung. Gerne nehmen sie das an, als Anerkennung für ihren Beitrag zur Kultur des Esperanto,
und sie fühlen sich dadurch sehr geehrt. Es gibt ihnen das Gefühl, etwas Notwendiges und Nützliches geleistet zu haben.

Der FAME-Stiftung danken sie herzlich dafür, dass man auf ihre bescheidenen Mühen aufmerksam wurde. Sie freuen sich, dass eine so renommierte Stiftung
wie die FAME sie beachtet und bedacht hat. Auch darüber, dass es in Deutschland geschieht, einem Land, zu dem sie gute Beziehungen pflegen, das sie
mittels Esperanto entdeckt haben und in dem viele ihrer Freunde ihr Zuhause haben, darunter besonders ein sehr enger Freund: Ulrich Matthias.
 

Ein kurzer Blick zurück: Schon drei Tage nach ihrer Hochzeit waren Nataŝa und Ĵomart in Schweden. 1991 traten sie auf, beim internationalen Jugendkongress
im schwedischen Karlskoga und dann im norwegischen Bergen beim Esperanto-Weltkongress.
 

Gerade zu jener Zeit putschte das Militär in Moskau, und so blieben sie dann in Schweden. Damit begann ihre gemeinsame Reise als Paar in der Welt des Esperanto.
Und sie dauert immer noch an und führte sie schlussendlich in diese schöne Stadt Aalen mit ihren so freundlichen Menschen.

Wir leben nun in einer schwierigen Zeit, und gerade da hat Kulturarbeit ihre besondere Bedeutung. Erst die Pandemie, dann der immer noch andauernde
Krieg in der Ukraine. Das bewegt und beeinflusst uns alle, aber gerade auch die Esperantofreunde.
Und besonders jetzt müssen die Künstler eine klare Position beziehen. Unsere Überzeugung ist: das hilft auch den anderen.
 

Besonders dankbar sind sie den wunderbaren Menschen, deren Hilfen sie heute hierher brachten.
Ĵomart nannte die schwedischen Esperantofreunde, die sie in den schwersten Zeiten unterstützten, indem sie viele Probleme lösten, Probleme, mit denen
jeder Migrant zwangsläufig konfrontiert wird. Schwedische Esperantofreunde nahmen sie auf in ihre Esperantofamilien, ermutigten in jeglicher Weise,
gaben moralische Stütze und gelegentlich auch finanzielle Hilfen. Einige wenige Namen mussten da genannt werden:
Bertilo Wennergren, Martin Wiese, Per-Ola Axelsson und Bettina Feuerstein, Ulla und Franko Luin (der leider nicht mehr unter uns ist), Juhani Haavisto,
Berit Postuma, Kajsa Pärke sowie viele, viele weitere. Ihnen sind sie auf immer dankbar.

Dieser FAME-Preis bestärkt sie, ihre Arbeit fortzuführen, verleiht neue Kraft und inspiriert zu Kreativität.
Daher nochmals: vielen, vielen Dank!
                                                                                                                                                                                                                       
Aber nun warten gewiss alle auf ein wenig Musik unserer Preisträger. Bühne frei, auch wenn wir gar keine haben! Do ek! Ĵomart kaj Nataŝa …